Wspomnienia z czasów wojny, które na kartkach pamiętnika zapisała 12-letnia dziewczynka. Książka doczekała się tłumaczeń na kilka języków, w 1952 roku prz
eniesiono ją na deski teatru, a w 1959 została zekranizowana. Wokół książki narosło kilka mitów: że Anna Frank w ogóle nie istniała, że historia została zmyślona a dziewczynka ze zdjęć to tak naprawdę symulantka, itepe, itede.
Historia dzieciństwa spędzonego w getcie.
Opowieść o niesamowitej wyobraźni i niezłomnym duchu.
W mojej domowej biblioteczce posiadam wersję anglojęzyczną. Polecam ją każdemu z jednego zasadniczego powodu. Język jakim napisano pamiętnik to język młodej dziewczynki (zatem książka jest prosta w przekazie); tłumaczenie – nawet najlepsze – to zawsze krok dalej od oryginału.
